เรื่องราวชีวิตจริงที่น่าเศร้าของรัช - กรันจ์ (2023)

ภาพ Jason Merritt / คำ / Getty

โดยไบรอัน บูน/4 มีนาคม 2020 11:35 น. EST

วงดนตรีร็อคต้องการสามสิ่งเท่านั้นเพื่อสร้างมันขึ้นมาในโลกนี้: ริฟฟ์กีตาร์ตัวประหลาด นักร้องนำที่สามารถคร่ำครวญได้ และมือกลองที่ทุบทิ้งอย่างไร้ความปราณี สามพลังชาวแคนาดาที่สร้าง Rush ตรวจสอบกล่องเหล่านั้นทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย ตลอดระยะเวลาเกือบ 50 ปีที่ผ่านมา Rush เป็นแรงบันดาลใจให้หนึ่งในฐานแฟนเพลงที่อุทิศตนและตื่นตัวมากที่สุด โดยขายสำเนาหลายสิบล้านชุดของเพลงคลาสสิกยุค 70 และ 80 เช่นคลื่นถาวร 2112และซีกโลกดนตรีของ Rush อาจเป็นเพลงร็อคที่หนักแน่นและแนวทดลอง — หลายเพลงเกี่ยวกับปรัชญาหรือโลกไซไฟ — แต่ก็สามารถเป็นเพลงแบบดั้งเดิมมากขึ้นได้ ดังที่เห็นได้จากการที่ไม่มีสถานีเพลงร็อคคลาสสิกใดในโลกที่เล่นได้นานโดยไม่ได้เล่น "Tom Sawyer ," "ไฟแก็ซ" "โบยบินยามค่ำคืน" หรือ "เจตจำนงเสรี"

เพลงของ Rush สื่อถึงจิตใจและหัวใจ ซึ่งเป็นเป้าหมายของนักดนตรีที่ถูกต้องตามกฎหมายส่วนใหญ่ วงดนตรียังร้องเพลงจากสถานที่แห่งความเห็นอกเห็นใจ เนื่องจากสมาชิกแต่ละคนต้องอดทนต่อความเจ็บปวดและการต่อสู้มากมายในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ดูสิ แม้ว่าพวกเขาจะมีพรสวรรค์และมีชื่อเสียงทางดนตรี แต่สมาชิกในวงก็ผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายมาพอสมควร ตั้งแต่การเสียชีวิตในครอบครัวไปจนถึงความสัมพันธ์ส่วนตัวกับโศกนาฏกรรมในประวัติศาสตร์ นี่คือเรื่องราวในชีวิตจริงที่น่าเศร้าของ Rush

รูปภาพของ Mike Lawrie / Getty

ตั้งแต่ปลายปี 2539 ถึงกรกฎาคม 2540 Rush ได้ไปเที่ยวเพื่อสนับสนุนอัลบั้มทดสอบเสียงสะท้อนและหลังจากแวะเที่ยวสุดท้ายในออตตาวา ออนแทรีโอ มือกลอง Neil Peart ก็มุ่งหน้ากลับบ้านที่โตรอนโตเพื่อไปหา Selena Taylor ลูกสาววัย 19 ปี (และในเวลานั้นเพียงคนเดียว) ของเขาที่ไปเรียนมหาวิทยาลัย

ในเช้าวันที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2540 Peart กระโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์เพื่อนำทาง Taylor ที่ขับรถ "ผ่านถนนด้านหลังของ Quebec ไปยังปั๊มน้ำมันใน Hawkesbury, Ontario" ตามที่ Peart เขียนไว้ในGhost Rider: การเดินทางบนถนน Healing. จากนั้น ขณะที่เขาอธิบาย "อีกครั้งที่ผมกอดและจูบเธอ และบอกเธอว่าผมรักและภูมิใจในตัวเธอ ตอนนี้ผมดีใจมากที่คำพูดเหล่านั้นได้ถูกพูดออกไป" นั่นเป็นเพราะหลังจากวันนั้นเทย์เลอร์เสียชีวิตหลังประสบอุบัติเหตุรถชนกัน ตามข่าวเอ็มทีวีรถจี๊ปของเทย์เลอร์พลิกคว่ำบนทางหลวงหมายเลข 401 ระหว่างโตรอนโตกับมอนทรีออล คนขับเสียชีวิต

รูปภาพของ Frazer Harrison / Getty

Jackie Taylor แม่ของลูกสาวของ Neil Peart และคู่ชีวิตของเขามากว่าสองทศวรรษรู้สึกเสียใจและหดหู่ใจอย่างมากจากการเสียชีวิตของ Selena Taylor “เธอแค่อยากตาย” Peart เขียนไว้Ghost Rider: การเดินทางบนถนน Healing.“เธอต้องถูกเกลี้ยกล่อมให้กินอะไรเข้าไป และพูดเรื่องฆ่าตัวตายอยู่ตลอดเวลา” เขากล่าวเสริม พร้อมสังเกตว่าเขาไม่เคยทิ้งเธอไว้คนเดียวและคอยจับตาดูยานอนหลับและยาระงับประสาทของเธอ

ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2541 เพิร์ตและเทย์เลอร์เริ่มคลายความโศกเศร้าเมื่อเทย์เลอร์เริ่มมีอาการไอต่อเนื่องตอนกลางคืนและปวดหลังอย่างรุนแรง อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้เป็นผลมาจากความเครียดที่เกี่ยวข้องกับความเศร้าอย่างที่เทย์เลอร์สันนิษฐานไว้ แพทย์วินิจฉัยว่าเธอเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแทน เพียงไม่กี่เดือนต่อมา Taylor ก็เสียชีวิตหลังจากมีอาการเส้นเลือดในสมองตีบหลายครั้ง โศกนาฏกรรมส่วนบุคคลนี้เป็นการสูญเสียสมาชิกในครอบครัวครั้งที่สองที่ Peart ต้องทนทุกข์ทรมานในช่วงเวลาไม่ถึงหนึ่งปีปฏิทิน

รูปภาพของเควินวินเทอร์ / เก็ตตี้

เมื่อมีจำนวนมากมรดกทางดนตรีเกษียณพวกเขาแจ้งให้ผู้ชมทราบและจัดทัวร์ "ลาก่อน" รอบสุดท้ายเพื่อให้พวกเขาสามารถหาเงินได้ก่อนที่จะหายไปจากสายตาของสาธารณชนและวงจรคอนเสิร์ต แน่นอนว่า Rush สามารถสร้างกลุ่มทัวร์อำลาได้ แต่นั่นไม่ได้อยู่ในการ์ด "ช่วงเวลานั้นของชีวิตเราจบลงแล้ว" Geddy Lee กล่าวในรายการ SiriusXM'sประเทศลำต้น(ทางผลที่ตามมาของเสียง) ในปี 2561 เหตุผล? นีล เพียร์ตไม่สามารถตีกลองด้วยมาตรฐานที่สูงมากของตัวเองได้อีกต่อไป

“นีลเกษียณแล้ว” ลีอธิบายต่อไป "เขาไม่ได้เพิ่งลาออกจากวง Rush เขาเลิกตีกลองแล้ว เขาไม่ได้ตีกลองแล้ว และเขาก็ใช้ชีวิตของเขา ซึ่งก็ไม่เป็นไร" R40 Tour ของวงในปี 2558จบลงด้วยการเป็นคนสุดท้ายของวง และถึงอย่างนั้น Peart ก็ยากที่จะผ่านไปได้ เนื่องจากเอ็นอักเสบ ปวดไหล่ และติดเชื้อที่เท้าอย่างรุนแรง “นีลลำบากตลอดทัวร์นั้นเพื่อเล่นให้ถึงจุดสูงสุด เพราะความเจ็บป่วยทางกายและอื่นๆ ที่กำลังเกิดขึ้นกับเขา” ลีอธิบาย “และเขาไม่ต้องการออกไปทำอะไรที่น้อยกว่าที่ผู้คนคาดหวังจากเขา”

รูปภาพของ Ethan Miller / Getty

แม้ว่าจะไม่ใช่สมาชิกดั้งเดิมของ Rush แต่นีล เพียร์ตก็มีส่วนสำคัญในการสร้างเอกลักษณ์ของวง ไม่เพียงแต่เขารับผิดชอบความสามารถเหนือมนุษย์และเทคนิคการตีกลองอันชาญฉลาดมากว่า 40 ปีเท่านั้น เขายังรับผิดชอบอีกด้วยเขียนส่วนใหญ่ของเนื้อเพลงทางปัญญาและปรัชญาของวงดนตรี แต่น่าเศร้าที่ปัญหาสุขภาพทำให้เพิร์ทที่จะเลิกวงดนตรีหลังจากการทัวร์ในปี 2558 และในขณะที่เกดดี้ ลี และอเล็กซ์ ไลฟ์สันพูดคุยถึงการรวมทีมกันสำหรับโปรเจกต์ดนตรีที่กำลังจะมาถึง วงนี้จะไม่รุ่งและไม่สามารถเป็นวง Rush ได้หากไม่มีเพิร์ต

และตอนนี้ จะไม่มีการรวมตัวของ Rush อย่างเต็มรูปแบบอีกต่อไป บน7 มกราคม 2563 เพิร์ตถึงแก่กรรมด้วยวัย 67 ปี โฆษกของครอบครัวเพิร์ทยืนยันข่าวดังกล่าวกับหินกลิ้ง,พร้อมเผยว่าเพิร์ทต่อสู้กับมะเร็งสมองอย่างเงียบๆมาหลายปี “นีล เพื่อน พี่ชาย และเพื่อนร่วมวงของเราที่อยู่ด้วยกันมากว่า 45 ปี สูญเสียการต่อสู้อย่างกล้าหาญนาน 3 ปีครึ่งกับโรคมะเร็งสมองอย่างเหลือเชื่อ” รัช เขียนไว้ในรายการหน้าอินสตาแกรม.

เฟซบุ๊ก (เจฟฟ์ โจนส์)

ก่อนที่สนามประลองจะอัดแน่นไปด้วยสนามประลอง Rush เป็นคนที่อ่อนน้อมถ่อมตนวงโรงรถ. ในปี 1968 Alex Lifeson มือกีตาร์และมือกลอง John Rutsey ได้ก่อตั้ง Projection และในไม่ช้าพวกเขาก็นำมือเบสและนักร้องนำอย่าง Jeff Jones เข้ามา วันก่อนการแสดงครั้งแรก — เล่นให้กลุ่มวัยรุ่นฟังในร้านกาแฟที่ชั้นใต้ดินของโบสถ์ในโตรอนโต วงดนตรีรับคำแนะนำจากพี่ชายของ Rutsey และเปลี่ยนชื่อวงเป็น Rush

อย่างไรก็ตาม เพียงไม่กี่ชั่วโมงก่อนการแสดงครั้งที่สองในสัปดาห์ต่อมาโจนส์โทรหาไลฟ์สันเพื่อให้เขารู้ว่าเขาจะไม่เล่นกับวงดนตรีในเย็นวันนั้นเพราะเขาอยากไปปาร์ตี้แทน ไม่ต้องการยกเลิก Lifeson ตะเกียกตะกายหาโจนส์มาแทนและตัดสินใจเลือกมือเบสท้องถิ่นชื่อ Geddy Lee ซึ่งเขาขอยืมเครื่องขยายเสียงเป็นครั้งคราว ลีคล้อยตามที่จะเล่นเบส แต่เขาไม่เต็มใจที่จะรับหน้าที่ร้องเพลงสำหรับเพลงคัฟเวอร์ที่ตั้งไว้ของวง แต่เขาเอากิ๊กและเก็บไว้ ... ประมาณ 50 ปี สำหรับโจนส์ เขาพลาดการขายแผ่นเสียงนับสิบล้านแผ่นและเข้าสู่ Rock and Roll Hall of Fame ในฐานะส่วนหนึ่งของวงดนตรีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมา (แต่เขาก็ไปร่วมวงด้วย.เรดไรเดอร์ซึ่งทำคะแนนได้เป็นชุดๆร็อคฮิตในช่วงทศวรรษที่ 1980)

จอห์น รัทซีย์ มือกลองวง Rush คนเดิมอยู่กับวงนานกว่าเจฟฟ์ โจนส์ มือเบสดั้งเดิมมาก สมาชิกผู้ร่วมก่อตั้งได้ช่วย Rush สร้างสรรค์เสียงอันเป็นเอกลักษณ์ และเขาได้แสดงสดในช่วงแรกๆ นับไม่ถ้วน ในช่วงต้นทศวรรษที่ 70 วงดนตรีได้เซ็นสัญญากับค่ายเพลงรายใหญ่บันทึกของเมอร์คิวรี่ตราประทับของวงในปี 1974 ที่มีชื่อตัวเอง, อัลบั้มเปิดตัว,รีบ. รัทซีย์เล่นในอัลบั้มนั้น (และพิมพ์รูปภาพของเขาไว้ด้านหน้าและตรงกลางด้านหลังปลอกแผ่นเสียง) แต่เวลาของเขากับกลุ่มกำลังจะสิ้นสุดลง

ก่อนที่วงจะเริ่มทัวร์อเมริกาครั้งแรก Rutsey ออกจากวงด้วยเหตุผลด้านสุขภาพความหลากหลาย,การอ้างสิทธิ์ที่ได้รับการสนับสนุนจาก Vic Wilson ผู้จัดการของ Rush ในสารคดีนอกเหนือจากเวทีประดับไฟ(ทางอัลติเมท คลาสสิค ร็อค). อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนจากร็อคที่ได้รับอิทธิพลจากบลูส์มาเป็นโปรเกรสซีฟร็อคในอัลบั้มถัดไปของ Rushบินในเวลากลางคืนระบุว่าสไตล์การตีกลองของ Rutsey ไม่เข้ากันกับเสียงที่เหลือของวง "อเล็กซ์ [ไลฟ์สัน] และฉันกำลังไปในทิศทางนั้น" Geddy Lee บอกกับ Matt Pinfield ใน a2546 สัมภาษณ์. ลีตั้งข้อสังเกตเบื้องต้นเกี่ยวกับบินในเวลากลางคืนเพลง "Anthem" โดยบอกว่า "ฉันจำได้ว่าเคยแจมกับจอห์น และเขาไม่ค่อยชอบเล่นแบบนั้นเพราะมันต้องมีมือกลองที่แอคทีฟจริงๆ และเขาก็เป็นมือกลองแบบ 'วางจังหวะแบ็คบีต' จริงๆ" ในที่สุด Rutsey ก็ถูกแทนที่ด้วย Neil Peart ผู้คลั่งไคล้ และเขาก็ใช้ชีวิตที่ค่อนข้างเงียบสงบต่อไป

John Rutsey เป็นสมาชิกดั้งเดิมคนแรกที่ออกจาก Rush และน่าเศร้าที่เขาเป็นคนแรกที่เสียชีวิต ในปี 1974 มีรายงานว่าเขาออกจากวงส่วนหนึ่งเนื่องจากคำจำกัดความที่คลุมเครือ "เหตุผลด้านสุขภาพแม้ว่า Geddy Lee เพื่อนร่วมวงจะโต้แย้งว่า2546 สัมภาษณ์เขายอมรับว่า Rutsey ป่วยด้วยโรคเบาหวานมาระยะหนึ่งแล้ว โรคนี้สามารถจัดการได้ยากโดยผู้ป่วยจะฉีดยาด้วยตัวเองอินซูลินราคาแพงและใช้นิ้ววัดระดับน้ำตาลในเลือดหลายครั้งต่อวัน ปัญหาสุขภาพที่รุนแรง เช่น ตาบอด การตัดแขนขา และไตล้มเหลวอาจส่งผลเมื่อเวลาผ่านไป และนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับรัทซีย์

ตามข่าวมรณกรรมในโตรอนโตสตาร์(ทางป้ายโฆษณา) เผยแพร่ในช่วงเวลาที่มือกลองเสียชีวิตในปี 2551 รัทซีย์เสียชีวิตจาก "ภาวะแทรกซ้อนจากความทุกข์ทรมานตลอดชีวิตด้วยโรคเบาหวาน" และถามว่าการบริจาคเพื่อรำลึกถึงมูลนิธิวิจัยเบาหวานในเด็กและเยาวชน มีรายงานว่าเขาชื่นชอบการออกกำลังกาย การออกกำลังกายของเขาไม่เพียงพอที่จะเอาชนะความหายนะของโรคเบาหวาน และ Rutsey เสียชีวิตด้วยวัยเพียง 55 ปี

รูปภาพของ Malcolm Taylor / Getty

Geddy Lee มือเบสวง Rush เป็นหนึ่งในมือเบสที่ดีที่สุดของแคนาดา เกิดในโตรอนโตในปี 1953. ของเขาผู้ปกครอง, Morris Weinrib และ Manya Rubenstein เป็นผู้อพยพที่ค่อนข้างใหม่มายัง Great White North ซึ่งทั้งคู่มีพื้นเพมาจากโปแลนด์ “แม่ของฉันเกิดที่วอร์ซอว์และย้ายไปอยู่เมืองเล็กๆ ทางตอนใต้ประมาณหนึ่งชั่วโมงที่ชื่อ Stachowice ส่วนพ่อของฉันก็มาจากเมืองหนึ่ง ฉันไม่รู้ว่าเมืองนี้ในเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษจะเป็นยังไง แต่เขาเรียกเมืองนั้นว่า Ostrowce” Lee บอกกับ Q104.3 ของนิวยอร์ก (ผ่านUltimate-กีตาร์). ทั้งคู่พบกันและตกหลุมรักกันในปี 1939 เนื่องจากโปแลนด์อยู่ภายใต้การยึดครองของนาซีในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 และพวกเขาเป็นชาวยิว การพบกันครั้งนั้นจึงเกิดขึ้นที่ค่ายพักคนงาน

ทั้งคู่อายุไม่เกิน 13 ปี และทั้งคู่ถูกส่งไปยังค่ายกักกันเอาชวิทซ์อันเลื่องชื่อ ที่ซึ่งพวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานกับเรื่องน่าสยดสยองอย่างไม่น่าเชื่อเป็นเวลาเกือบสองปี จากนั้น Weinrib ถูกย้ายไปที่ Dachau ในขณะที่ Rubenstein (พร้อมกับพี่สาวและแม่ของเธอ) ยังคงอยู่ที่ Auschwitz ก่อนที่จะถูกส่งไปยัง Bergen-Belsen หลังจากการปลดปล่อยค่ายของพันธมิตร Weinrib ได้ออกตามหา Rubenstein ในที่สุดก็พบเธอที่ค่ายผู้พลัดถิ่นและแต่งงานกับเธอก่อนย้ายไปแคนาดา.

แม่ของลีมักพูดถึงชีวิตในช่วงสงคราม “ความทรงจำแรกสุดของฉันคือแม่ของฉันพูดถึงฮิตเลอร์และเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของเธอ” ลีกล่าว อย่างไรก็ตาม พ่อของเขา "ไม่ใช่คนช่างพูด" เกี่ยวกับช่วงเวลาที่เขาอยู่ในค่ายกักกัน และถึงแก่กรรมเมื่อลีอายุเพียง 12 ปี

รูปภาพของ Ethan Miller / Getty

ให้เป็นไปตามเนเปิลส์เดลินิวส์(ทางคำพูดที่กล้าหาญ) เฟรดดี้ โคล นักร้องแจ๊สกำลังแสดงที่งานปาร์ตี้ส่งท้ายปีเก่ามูลค่า 325 ดอลลาร์ต่อจานที่ริทซ์-คาร์ลตันในเนเปิลส์ รัฐฟลอริดา ในปี 2546 ขณะร้องเพลงรักแนวแจ๊สเพลงหนึ่ง ชายที่ดูเหมือนมึนเมากระโดดขึ้นไปบนเวที หมุนไปรอบ ๆ คว้าไมโครโฟนและขอให้ผู้ชม "ปรบมือให้เคานต์ Basie คนนี้" ก่อนที่ไมค์ของเขาจะถูกตัด ชายคนนั้นก็ถูกคนอื่นเข้ามาร่วมแสดงตลกด้วย

ปรากฎว่าพวกเขาคือ Justin Zivojinovich และพ่อของเขา Alex Lifeson มือกีตาร์ Rush ตามบริการข่าวศาลผู้จัดการของ Ritz ที่ปฏิบัติหน้าที่ได้โทรหาแผนกต้อนรับเพื่อเรียกตำรวจ ในไม่ช้า เจ้าหน้าที่สามคนก็มาถึงและพยายามพาซิโวจิโนวิชออกจากโรงแรม แต่เขาขัดขืน ทำให้เจ้าหน้าที่ปล้ำเขาจนล้มลงกับพื้นและจับเขาด้วยเนชัน ขณะที่ Lifeson พยายามปกป้องลูกชาย เจ้าหน้าที่คนหนึ่งชกหน้ามือกีตาร์คนนั้นจนจมูกหัก ทั้งสองพ่อลูกถูกจับและถูกตั้งข้อหาขัดขืนการจับกุม ทั้งคู่ฟ้องตำรวจในภายหลังว่าใช้กำลังมากเกินไป

รูปภาพของเควินวินเทอร์ / เก็ตตี้

แม้ว่าจะไม่น่าสลดใจเท่าการสูญเสียชีวิต แต่การต่อสู้ยาวนานหลายปีของ Rush เพื่อให้ได้รับความเคารพจากกระแสหลักร็อกแอนด์โรลนั้นน่าฉงนและไม่สมควรได้รับอย่างแน่นอน นักวิจารณ์หลายคนเขียนถึงหินกลิ้ง,การตีพิมพ์บันทึกเพลงร็อคสำหรับส่วนใหญ่ของศตวรรษที่ 20 เปรียบเสมือนเสียงของ Geddy Lee (ผ่านกระจกไฟฟ้า) ไปจนถึง "เสียงกรีดร้องของเสียงสุนัขเรียก" ที่ "ล่องลอยไปตามเสียงเพลงราวกับแก๊สพิษ" “พวกเขาไม่ชอบเราเลยหินกลิ้ง,Alex Lifeson บอกกับ Radio.com (ผ่านโนลา.คอม) ในปี 2014 "อันที่จริง ฉันคิดว่ามันเป็นแนวของความเกลียดชัง พวกเขาเป็นกลุ่มที่ 'ฮิป' ตั้งแต่รุ่นก่อนๆ"

หินกลิ้งJann Wenner ผู้จัดพิมพ์ก็มุ่งหน้าไปด้วยหอเกียรติยศร็อกแอนด์โรลและแม้ว่าจะมีสิทธิ์หลายปีและเป็นหนึ่งในการแสดงที่ประสบความสำเร็จสูงสุด แต่ Rush ก็ไม่สามารถเป็นที่ประจักษ์ได้ ในที่สุดในปี 2013 Rush ก็เข้ามา "เมื่อเราได้รับการเสนอชื่อ มันทำให้เราประหลาดใจเล็กน้อย เพราะเราคิดว่าเราจะไม่ได้รับการแต่งตั้งเว้นแต่มันจะอยู่เหนือศพของ Jann Wenner" Lifeson กล่าว "แต่เขายังมีชีวิตอยู่"